Reflexións de un noctámbulo
-A inutilidade da poesía radica tan só nos filopoetas-
Canso de vagar pola "caixa tonta",
embarco na gamela
e navego pola rede.
O meu rato-timón bota chispas
de tanto navegar.
Percorro as augas da cibernética
na procura dalgunha illa
de interese socio-kultural;
E navego entre virus-tiburóns
que intentan remexer no meu disco duro.
Canso de tanto bogar
déixome levar polos ventos da web.
A noite vaise fundindo no día
e torno canso de tanto viaxar.
Polo camiño atopo peixes de ás quebradas,
son os filopoetas.
Métome na cama e durmo,
durmo,
durmo,
durmo…
Manoel Xosé
Filopoeta: Dise de aquel (a) que practica a Filopoesía
Filopoesía: Adorno "ornamental" de cortes académicos
3 comentarios:
Buena critica, Manoel, cuando se denuncia una verdad en verso, también se hace filosofía.
Ceneme
a min non me dí nada
MANUEL COMPRENDO EL POEMA AMI TAMBIEN ME PASA NAVEGO CON EL RATÓN
Y PARO CUANDO NO PUEDO CON EL SUEÑO
UN ABRAZO,TERESA
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"