MOUCHO

MOUCHO

 

Moucho de cara de prato

con ollos de Lúa chea,

semellas non ter pescozo

cando estás tranquilo e quedo.

 

No medio da noite pecha

teu "MOU- MOU" non me dá medo,

aínda que ten mala sona

teu mouchear agoireiro.

 

Eres unha ave noiteira

e pola lei protexido,

como "paxaro da morte"

para moitos coñecido.

 

Nun furado do palleiro

fixéche-lo teu fogar

e cría-los teus pelachos

na carballeira do Outeiro.

 

Non te vaias nunca, Moucho,

destes terreños queridos!

deixa que o teu mouchear

sexa un lene aturuxar,

no esborrallado palleiro,

resoando pola aldea.

 

Pepita Nóvoa

(Segunda Antoloxía do Grupo Poético Brétema)

 

 

 

2 comentarios:

Anónimo dijo...

Pepita, como siempre tus poemas tan tiernos, recreando con pinceladas los seres de tu tierra. Felicidades a "O Moucho"
Ceneme

Anónimo dijo...

Quen non se lembra de ese "moucho" que mencionas. Fai tempo que eu, non escoito o seu són. Onde estás moucho amigo, onde está teu mouchear?
Fermoso poema preñado de nostalxía e gratas lembranzas. Moucho... moucho amigo, xa formas parte de nós, da nosa sabiduría, do noso folclore popular.

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.