lembranzas
Lembranzas que eu teño
daqueles teus bicos,
bagullas nos ollos
quedaron sen brillo
O tempo devora
tódolos meus medos
de quedarme soia,
sen o teu achego
O soños desfeitos
ó ver os teus restos,
sinto tolería
dentro do meu peito.
Ferida a ialma
sen o seu cariño,
morreu miña nai,
vinde meus meniños!
A avoíña está agora
cós anxos subindo,
ela érao todo!
rezade quediño
Fuxiu para o ceo
só o seu espírito,
misterio dos mortos
para os que vivimos
Paxaros e flores
eran seus amigos,
morreu miña nai…
falade baixiño
María Teresa Cariño
2 comentarios:
Teresa, precioso recuerdo y respetuoso, para esa avuela tan sufrida y silenciosa. No hagamos ruido. Ceneme
Un buen trabajo y una mejor poetisa.
Me gusta el poema
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"